Szacho-boks

Szachowy boks, szacho-boks (ang. chess boxing) – dyscyplina sportowa, będąca połączeniem walki bokserskiej z partią szachową. Idea szachoboksu została rozpowszechniona przez duńskiego performera Iepe Rubingha. To, co początkowo uważano za sztukę, szybko przekształciło się w w pełni rozwinięty sport. Chessboxing jest szczególnie popularny w Niemczech, Wielkiej Brytanii, Indiach i Rosji.

ZASADY

W pojedynku szachowego boksu zawodnicy rozgrywają 11 rund: 6 grając w szachy, zaś 5 boksując.  Jedna runda szachowa trwa 4, natomiast bokserska 3 minuty.  Pomiędzy rundami następują 1-minutowe przerwy, w których uczestnicy pojedynku zakładają (bądź zdejmują) rękawice bokserskie, a na ring wstawiany (bądź zdejmowany) jest stolik z szachownicą.

Pojedynek zakończyć się może poprzez: zamatowanie przeciwnika (szachy), przekroczenie dopuszczalnego czasu gry (szachy), poddanie się (boks lub szachy), nokaut (boks) bądź decyzję sędziego (boks). Jeśli partia szachowa zakończy się patem, wygrywa zawodnik, który uzbiera więcej punktów w boksie, jeśli zaś w tej dyscyplinie sędziowie wskażą remis, zwycięzcą zostaje gracz posiadający w partii szachowej czarne bierki

HISTORIA

Koncepcję szachowego boksu stworzył w roku 1992 Enki Bilal, francuski twórca komiksów.

W roku 2003 powstała Światowa Organizacja Szachowego Boksu, której motto brzmi „walki toczą się na ringu, wojny toczą się na planszy”. W roku 2005 odbyły się pierwsze mistrzostwa Europy.

Do najlepszych polskich zawodników szachoboksu należy Paweł Dziubiński.